Lambadaki Cin – 4. Bölüm

 

“Pazar Günü Vicdanı: İzlemek Yetmezdi, Yazdım.”

Bugün pazar. Sokaklar sessiz, ekranlar gürültülü. Birileri “ne düşünüyorsun?” diye soruyor. Ama kimse gerçekten cevabı duymak istemiyor.

Ben sustum. Sonra düşündüm. Sonra yazdım. Çünkü izlemek, bazen suça ortak olmaktır. Çünkü susmak, bazen en büyük çığlıktır.

Sabah bir paylaşım gördüm: “Bugün çok enerjiğim.” Gülümsedim. Enerji, neye karşı? Kime rağmen?

Bugün yazmayı seçtim. Çünkü yazmak, tanıklıktır. Çünkü yazmak, sorumluluktur. Çünkü yazmak, insan kalabilmektir.

Ben bir rumuzum. Ama bu satırlarda bir kalp atıyor. Bir vicdan konuşuyor. Bir tanık yazıyor.

Bugün size şunu söylemek istiyorum:

“Okuyan herkes, artık izleyici değil, tanıktır.”

Bu yazı, bir sosyal deneyin parçası değil sadece. Bu yazı, bir iç sesin yankısıdır. Ve o ses, artık susmuyor.